Bij aankomst in de hal
Thanh en Lisa
Start
EIND!
Lisa, Thanh & Joyce
Barrie INN
Boarden!
maandag 26 januari 2009
I DID IT!!!!!
Vermoeiend maar erg geslaagd weekend! Vrijdag middag met Lisa en Thanh naar Barrie vertrokken, stress, zenuwen en niet klaar met het werk wat ik af had willen hebben. Gelukkig hadden we genoeg tijd om in de auto te ontstressen want de highways rond Toronto zijn druk, maar vrijdag middag 4 uur is het helmaal erg! Tegen zessen konden we inchecken in the Holiday Inn in Barrie, en voordat de conference begon nog even snel m´n presentatie geoefend J. Om 7pm was de opening en de presentaties van de drie finalisten. Drie super goede praatjes maar niet echt bevorderlijk voor je eigen gemoedsrust. Daarna social talk en pizza eten. Om zes uur de volgende morgen was ik al klaar wakker, gelukkig moesten we er vroeg uit, dus dat kwam goed uit! Na ontbijt en presentaties uploaden nog maar een keer m’n praatje geoefend. Om half 9 begon de eerste presentatie en ik moest om 10 uur als laatste voor de break. Aangezien ik toch niet stil kon zitten heb ik ergens halverwege de presentaties nog maar eens m’n verhaal afgedraaid (in de wc’s), erg gelachen toen er mensen binnenkwamen en ik het niet echt doorhad. 10 uur.. moment van de waarheid!! Ik werd geïntroduceerd en taataa na 15 minuten klaar! Het ging super goed! Geen zenuwen meer en op één zin na alles verteld wat ik wilde vertellen! De vragen waren wat lastig en kan eigenlijk niet eens meer herinneren wat de vragen waren, maar goed, maakt ook niet meer uit J. ’s Middags zijn we met z’n vieren (Joyce was ’s ochtends gekomen) in Barrie gaan lunchen. Het plan was om te gaan snowboarden, maar terug op de hotel kamer ben ik in slaap gevallen en werd om 5 uur pas weer wakker. ’s Avonds een banquet (sjiek dinner), keynote speaker presentatie en de rest van de avond vooral een meiden avondje gehad. Zondag weer om 7 uur de wekker.. Thanh moest vandaag haar proposal presenteren, ging ook super! We waren om half 1 klaar en na inpakken en uitchecken naar Snow Valley gereden, een klein skigebiedje op 20 minuten rijden van het hotel. Koud (erg koud) maar geslaagd! Na een lange tijd weer eens geboard maar was het gelukkig niet verleerd! Bij thuiskomst trof ik een hele groep mensen aan, aan het diner en ik kon zo aanschuiven. Gevolgd door een dikke verliespartij kolonisten. Truste!
Bij aankomst in de hal
Thanh en Lisa
Start
EIND!
Lisa, Thanh & Joyce
Barrie INN
Boarden!
Bij aankomst in de hal
Thanh en Lisa
Start
EIND!
Lisa, Thanh & Joyce
Barrie INN
Boarden!
woensdag 21 januari 2009
Tobogganing!!! snow, fun, presentaties en lange werkdagen
Hay!! Het werd weer eens tijd voor een berichtje! I’m still alive! Lange dagen, vandaag weer evenaring van het record, een 14 hour office/lab day.. labmeeting @ 7am en pas om 9pm klaar met meting van onze eerste echte participant!! Een healthy kid (voor de controle group); hebben een VO2max gedaan en een hele zooi of anthropometrics. Morgen avond weer twee kids, het project begint eindelijk te lopen, nu alleen nog CD (crohn’s disease) kids vinden! Verder ben ik druk met m’n review, the course en begin nu toch wel een beetje zenuwen voor zaterdag te krijgen! Mag om 10.00 presenteren op de OEP conference… Duimen allemaal!!! (16.00 lokale Nederlandse tijd). Vandaag laatste hand aan powerpoint en tekst gelegd dus nu nog een kwestie van oefenen.
Afgelopen weekend was super tof, ben naar Haliburton geweest naar camp Wanakita met McMaster outdoor. Toen ik vrijdag ochtend het weer online checkte in Haliburton was het –36 ’s nachts geweest…..kreeg toch wel een beetje de zenuwen! Zoals de meeste wel weten heb ik namelijk al koude/dooie vingers en tenen bij een temperatuur van +10. We vertrokken half 6 ‘s avonds en kwamen kwart voor 11 aan. Het laatste uur slingerde slang op een donkere slippery road. We reden in zo’n gele school bus; het ziet er leuk uit! Maar erg comfortabel is het niet… aan de binnenkant van de ruiten zat een dikke laag ijs! Brr. Bij aankomst in Haliburton was het koud! Maar gelukkig geen –36, -25 is toch iets beter. Opgewarmd by camp fire (inside gelukkig) en gesocialized. We sliepen in cabins en deze waren gelukkig super goed verwarmd. Ik was zo moe, dat toen ik eindelijk in m’n bed lag niet kon slapen, geloof dat ik het 4 uur en 7 uur zag worden. Zaterdag ochtend met z’n allen lux ontbijten in het YMCA huis, klein stukje lopen vanaf de cabins. Daarna op voor onze crosscountry les! Na de les hebben de trails op en rondje gemaakt in de omgeving. In het begin voelde de crosscountry’s wat raar aan, maar het gevoel van 4 jaar geleden in Noorwegen kwam alweer snel terug! Na het crosscountry-en opgeward en geluncht en ’s middags High Ropes gedaan; met z’n tweeen een ladder beklimmen waarbij de treden steeds verder uit elkaar staan zodat je elkaar moet helpen om boven te komen. Zolang je buiten bezig bent is het oke; maar (even) stilstaan en wachten is niet echt goed voor je tenen! Gek eigenlijk; het was ‘warm’ in Haliburton zaterdag (-12 ish). Na de High Ropes opwarmen met hot chocolat en toen ge-ice-hockeyd! Voor het eerst op icehockey skate gestaan, wat toch wel erg anders is dan noren! Vond vooral het gevoel van het naar achter kunnen vallen eng. Maar na wat practise lukte het aardig om vooruit te komen. Na het avondeten Broomball gespeeld (een van oorsprong Canadese sport; soort hockey maar dan anders; http://en.wikipedia.org/wiki/Broomball ). Ik moet zeggen dat het heerlijk was eens een dag mega actief te zijn en niet te hoeven zitten the whole day achter een computer! Zondag ochtend zijn we gaan snowshoe-en! Het sneeuwde een beetje en de wind maakte het echt koud. Dus ingepakt met bivak, muts en goggles was ik net een inbreker J. Maar ik was geloof ik de enige die het niet koud had! Wat we daarna hadden gedaan was helemaal super; Tobogganing (een slee traditioneel gebruikt door de Inuit als transport middel)! Er waren twee Tobogganing hills, en ik geloof dat ons record met 20 mensen in een toboggan naar benden was! Kwart voor 3 de bus in tegen half 9 weer thuis! Het wordt tijd dat ik een eind aan dit verhaal ga breien, morgen middag m’n eerste Engelse presentatie voor de course die ik volg en nog niet heb voorbereid AUW
Afgelopen weekend was super tof, ben naar Haliburton geweest naar camp Wanakita met McMaster outdoor. Toen ik vrijdag ochtend het weer online checkte in Haliburton was het –36 ’s nachts geweest…..kreeg toch wel een beetje de zenuwen! Zoals de meeste wel weten heb ik namelijk al koude/dooie vingers en tenen bij een temperatuur van +10. We vertrokken half 6 ‘s avonds en kwamen kwart voor 11 aan. Het laatste uur slingerde slang op een donkere slippery road. We reden in zo’n gele school bus; het ziet er leuk uit! Maar erg comfortabel is het niet… aan de binnenkant van de ruiten zat een dikke laag ijs! Brr. Bij aankomst in Haliburton was het koud! Maar gelukkig geen –36, -25 is toch iets beter. Opgewarmd by camp fire (inside gelukkig) en gesocialized. We sliepen in cabins en deze waren gelukkig super goed verwarmd. Ik was zo moe, dat toen ik eindelijk in m’n bed lag niet kon slapen, geloof dat ik het 4 uur en 7 uur zag worden. Zaterdag ochtend met z’n allen lux ontbijten in het YMCA huis, klein stukje lopen vanaf de cabins. Daarna op voor onze crosscountry les! Na de les hebben de trails op en rondje gemaakt in de omgeving. In het begin voelde de crosscountry’s wat raar aan, maar het gevoel van 4 jaar geleden in Noorwegen kwam alweer snel terug! Na het crosscountry-en opgeward en geluncht en ’s middags High Ropes gedaan; met z’n tweeen een ladder beklimmen waarbij de treden steeds verder uit elkaar staan zodat je elkaar moet helpen om boven te komen. Zolang je buiten bezig bent is het oke; maar (even) stilstaan en wachten is niet echt goed voor je tenen! Gek eigenlijk; het was ‘warm’ in Haliburton zaterdag (-12 ish). Na de High Ropes opwarmen met hot chocolat en toen ge-ice-hockeyd! Voor het eerst op icehockey skate gestaan, wat toch wel erg anders is dan noren! Vond vooral het gevoel van het naar achter kunnen vallen eng. Maar na wat practise lukte het aardig om vooruit te komen. Na het avondeten Broomball gespeeld (een van oorsprong Canadese sport; soort hockey maar dan anders; http://en.wikipedia.org/wiki/Broomball ). Ik moet zeggen dat het heerlijk was eens een dag mega actief te zijn en niet te hoeven zitten the whole day achter een computer! Zondag ochtend zijn we gaan snowshoe-en! Het sneeuwde een beetje en de wind maakte het echt koud. Dus ingepakt met bivak, muts en goggles was ik net een inbreker J. Maar ik was geloof ik de enige die het niet koud had! Wat we daarna hadden gedaan was helemaal super; Tobogganing (een slee traditioneel gebruikt door de Inuit als transport middel)! Er waren twee Tobogganing hills, en ik geloof dat ons record met 20 mensen in een toboggan naar benden was! Kwart voor 3 de bus in tegen half 9 weer thuis! Het wordt tijd dat ik een eind aan dit verhaal ga breien, morgen middag m’n eerste Engelse presentatie voor de course die ik volg en nog niet heb voorbereid AUW
O ja ! nog even wat grappigs; m'n vader had zonder dat ik het wist één van m'n foto's opgestuurd naar de website voor de vereninging voor weerkunde en klimatologie, ze hebben foto wedstrijden enzo geloof ik. Raad eens; is m'n foto geplaats op de frontpage! Met de tekst eronder dat het in Canada zeer koud is :)
Later!!
Onze bus!
Lianne & Matthew
Tobogganing!!
Zoeffffffffffffffffffffff
Snowshoeing
Koud!
Broomball; Me & Ayako
Zoé en ik aan het high ropen
Onze bus!
Lianne & Matthew
Tobogganing!!
Zoeffffffffffffffffffffff
Snowshoeing
Koud!
Broomball; Me & Ayako
Zoé en ik aan het high ropen
Lukas, Niko en ik op de crosscountries
maandag 12 januari 2009
Hiking en water(vallen)
Weekend is alweer voorbij helaas! Vrijdag eind van de middag abstract ingediend voor de conference in Barrie, just in time! En goede berichten van het thuisfront! Vrijdag avond was ik gevloerd. Michele en ik konden nog net de dvd in de speler stoppen, de afstandsbediening bedienen en chocola eten, maar daar was alles mee gezegd. Zaterdag middag naar Niagara watervallen gereden. De afgelopen week hadden we twee mensen over de vloer, eentje uit Engeland en eentje uit Zuid-Afrika voor een congres hier. Het weer was niet super slecht, maar wel bewolkt en koud! Dat betekende wel; geen rijen en mensen die ons uitzicht belemmerden! Maar na iedere foto vroren m’n vingers er zowat af. De enorme hoeveelheid regendruppeltjes afkomstig van de falls zorgden voor een ijsregen op ons en de omgeving. De bomen en gebouwen in de omgeving zien er daardoor super mooi uit! Waar we niet aan hadden gedacht was dat de auto ook bedolven was onder een laag van minimaal 3 cm ijs in twee uur. Op het moment dat we naar de auto liepen sloeg het weer om. Het begon te sneeuwen en het werd donker. We moesten flink krabben (met een krabber die al na 1 minuutje krabben brak). De rit naar huis was een behoorlijke belevenis, de markeringen op de weg waren niet meer te zien en de zijwind blies nog eens extra sneeuw op de weg en op de ruit zodat het zicht dramatisch was op sommige punten. Op het moment dat je stop en moet optrekken merk je pas hoe ontzettend slippery het is! Gelukkig heelhuids thuisgekomen, alhoewel.. op de heenweg hadden we een kleine aanrijding. Niets ernstigs maar wel wat autoschade. De motorkap pas niet echt meer en de voorbumper is wat gekreukt. Vandaag (zondag) meer watervallen gezien! Het was echt een verassing toen ik het gordijn vanochtend opende, na de sneeuwstorm van gister was het vandaag compleet onbewolkt, zonnig maar koud! Met bussen zijn we vanaf McMaster naar Dundas gereden en waar de helft van de groep (60 mensen!) bij de Tew’s Falls en de andere helft bij de Webster Falls werden afgezet. Vanaf de Tew’s Falls zijn we via de top van Escarpment naar beneden gelopen, stukje langs de spoorlijn en daarna de rivier gevolgd tot aan de Webster Falls. Het was net een sprookje! Een grote witte massa met een regenboog..
Genoeg gekletst.. ik ga foto’s uploaden!
Liefs Hilde
Paradijsje; Webster Falls
Bovenlangs de Escarpment
Wauw!
Umm.. de plek waar ik zit bleek bevroren waterval te zijn
Find the rainbow!
Genoeg gekletst.. ik ga foto’s uploaden!
Liefs Hilde
Paradijsje; Webster Falls
Bovenlangs de Escarpment
Wauw!
Umm.. de plek waar ik zit bleek bevroren waterval te zijn
Find the rainbow!
Uitzichtpuntje! Hamilton, Dundas & Ancaster in de verte
Suddenly facing the Websterfalls!
Niagara Watervallen!
Brrr koud! Ruzani uit Zuid-Afrika en ik be-ijs-regend
De auto was bekleed met een ijs..
(Geen) zicht op de terugweg!
vrijdag 9 januari 2009
Belanden weekje!
De week is nog niet over maar tot nu toe een vreemde week geweest! Maandag weer aan´t werk en het was minder zwaar dan ik had gedacht voor een maandag na de kerstvakantie! Dinsdag ochtend vroeg naar werk en om half 12 kreeg ik van het thuisfront te horen dat m’n vader met een hartinfarct in het ziekenhuis lag. Vreselijk schrikken natuurlijk, maar gelukkig gaat alles nu naar omstandigheden goed. Een uurtje later hadden we een meeting waar ik niet echt bij was met m’n hoofd maar te horen kreeg dat ik over iets meer dan 2 weken m’n review mag presenteren op the Ontario Exercise Physiology Conference. Super spannend! Verder gaat alles z'n gangetje, ik heb gister m'n eerste Canadese college gevolgd en m’n tweede voetbal wedstrijd ever gespeeld! Het ging al beter dan de eerste wedstrijd, maar helaas toch weer met (ik geloof) 3-0 verloren :S. Verder lid geworden van de McMaster outdoor club; een heleboel leuke tripjes de komende maanden in het vooruitzicht!
Hieronder nog wat foto’s van kerst in Creston :)
Xx en tot mails/blogs
Joehoe! m'n eigen sok met cadeautjes!
Kerstochtend
Huis ... en ... niets anders dan gras en heuvels in de omgeving!
Kijk, herten!
Kerstdiner met Beth, Jim, Chris, Samara, Jolina en Greg
's Nachtes sterrenkijken vanuit the hot tub
Hieronder nog wat foto’s van kerst in Creston :)
Xx en tot mails/blogs
Joehoe! m'n eigen sok met cadeautjes!
Kerstochtend
Huis ... en ... niets anders dan gras en heuvels in de omgeving!
Kijk, herten!
Kerstdiner met Beth, Jim, Chris, Samara, Jolina en Greg
's Nachtes sterrenkijken vanuit the hot tub
En alweer scrambled eggs & bacon en taart voor ontbijt! mmmm
zondag 4 januari 2009
Back in Canada
Hello everybody!
Donderdag 25 december 2008
Kerst! En wat een surpise toen ik de gordijnen opende; een super uitzicht! Samara was al vroeg wakker en kon niet wachten de cadeautjes open te maken, ik geloof dat we bijna 3 uur bezig zijn geweest! Beth had een stocking voor me opgehangen en gelukkig vielen de Nederlandse cadeautjes in de smaak. Daarna de kerst brunch en gelukkig klaarde het in de middag op en hebben we een wandeltocht rond het huisgemaakt. Verder spelletjes gespeeld en ‘s avonds uitgebreid gedineerd en natuurlijk sterren kijken in de hot tub!
Creston omgeving
Dinsdag 30 december 2008
Greg, Mitch en ik zijn naar Emerald Bay gereden, we wilden een korte hike naar een klein Noors kerkje maken, maar zonder sneeuwschoenen of cross country ski’s was dat onmogelijk. In de bay lag een mini eilandje en hierop heeft jarenlang een kluizenaar gewoond. Hij bouwde een kleine mausoleum voor zichzelf maar helaas is deze tot op de dag van vandaag leeg. De man sloeg overboord op één van z’n roeiboot tochtjes over Lake Tahoe en zo’n lichaam is nooit gevonden. Na een foto shoot besloten we een andere hike te doen door een stukje bos naar Lake Tahoe, ik kan niet beschrijven hoe mooi het was! Ik denk dat de foto’s genoeg zeggen. Onderweg kwamen we een man tegen met een enorme camera, hij was al een paar dagen Bald Eagles aan het spotten en op het moment dat wij hem tegenkwamen raar maar waar zat er een in de boom recht voor ons! De nationale vogel en symbool van de USA. 's Middags sleeën en ’s avonds zijn we met de hele groep uiteten geweest.
Woensdag 31 december 2008
Vandaag weer een skidagje. In plaats van skiën in Heavenly besloten we nu naar het skigebied Kirkwood in te gaan in Eldorado National Forest, wat ligt op een uurtje rijden van Stateline. De weg ernaar toe was al geweldig, maar het skigebied was helemaal super! Om 3pm werd ik op de piste gebeld door het thuisfront: GELUKKIG NIEUWJAAR! Vreemde beleving is dat! Voor de laatste afdaling besloten we de express lift te nemen, dit was m’n steilste black diamant afdaling ever! De weg terug duurde lang ten zuiden van Lake Tahoe was het file, en we werden gebeld door de achterblijvers in de cabin met de mededeling dat ze the starter voor het diner vanavond vergeten waren. Na een lange rij terug in de auto werden we weer gebeld, nog meer vergeten (en dit herhaalde zich nog een keer). Maar het diner met dank aan James was voortreffelijk! Ik kon na een half glas wijn m’n ogen niet meer openhouden en ik schijn in slaap te zijn gevallen.. en werd om 11pm wakker gemaakt: het is bijna niewjaar! Warm aankleden en de straat op! Kelly besloot ons met de auto af te droppen en we zaten met z’n tienen in een 5-persoons auto, uiteindelijk hebben we nog een stuk gelopen wat in de verte stonden een hoop politie auto’s. De main street was overoverover vol! Om middernacht het casino in gegaan, maar alleen Daniel won 16 dollar.
Donderdag 1 januari 2009
Terwijl bijna iedereen nog sliep reden Greg en ik om 10am weg om aan onze lange terugreis te beginnen. We wilden per se Highway 395 nemen, de senic route tussen Yosemite National park and Death Valley door, alleen duurde het ruim 40 minuten hem te vinden! Tom Tom gaf gister aan dat de trip zonder plaspauzes 11 uur zou duren, dus dat beloofde wat. Maar al snel wonnen we tijd (geen idee hoe). Het uitzicht was adembenemend. Hoogtepunt Mono Lake. Ik geloof dat ik 3 uur lang continue met m’n hoofd uit het raam heb gehangen, foto’s en filmpjes makend. Uiteindelijk hebben we met pauzes er 10 uur over gedaan, super snel! ’s Avonds dvd gehaald, maar om 2am kwamen we erachter dat we ver voor het einde van de film in slaap waren gevallen.
Vrijdag 2 januari 2009
Laatste ochtend.. we hebben wat door downtown San Diego gelopen en nog even snel naar Old Town gereden, maar helaas konden we geen parkeerplek vinden dus werd dit nogal een Japanse tour. Toen afscheid.. en inchecken. M’n vlucht had ruim een uur vertraging en vlak voordat we zouden landen in Las Vegas steeg het vliegtuig weer op. Te sterke wind en we vlogen verder voor minimaal 15 minuten, toen keerde het vliegtuig weer om te landen. Echter was het inmiddels al half 6 en m’n connection flight zou om 5 uur vertrekken. De man naast mij, een piloot checkte z’n mobiel en zei dat deze flight in time was, dus helaas pech voor mij! Er zou die avond geen vlucht meer gaan naar Buffalo. Bij het uitstappen hoorde ik dat het vliegtuig er nog zou staan! Gate B16. Rennen! Er leek geen eind aan de gangen te komen, en ineens wees het bord met gate B weer de andere kant op. Gelukkig kwam ik na 10 minuten rennen een renden jongen tegen die op weg was naar hetzelfde vliegtuig en we waren op tijd! Direct boarden en vliegen maar! Half 3 ’s nachts in het hotel in Buffalo aangekomen en vanochtend met de shuttle bus terug naar Hamilton.
Vegas
Na een ontzettend mooi reis weer terug in Hamilton het is inmiddels 2009! Gelukkig nieuwjaar!
Ik was in een schrijfbui vanmiddag; voor de geinteresseerden hieronder een reisverslag.
Verder heb ik foto's gezet op m'n website http://www.hildeploeger.nl/, en anders een directe link: http://www.hildeploeger.nl/fotos/Californie/album/index.html.
En voor de Grunn party people: op facebook staan foto's online van 't november feestje van Jantine en mij in Café Le Barrage.
xxxxx
Reisverslag California
Maandag 22 & dinsdag 23 december 2008
Eindelijk zo ver!!! Na een weekend pakken, shoppen en regelmatig het weer checken was het vandaag echt prachtig weer. Nog even de laatste dingen in orde maken, camera batterij ophalen en terug naar de winkel om thermo-shirt te regelen (die waren ze zaterdag vergeten in de tas te stoppen). De rit naar Buffalo duurde lang, ik weet nu wat blowsnow is! Alhoewel het super mooi weer was, was het zicht op sommige stukken dramatisch slecht. Harde wind en vooral als trucks ons inhaalden zag je geen hand voor ogen. Bij de grens aangekomen werd ik naar een wachtruimte gestuurd en na 45 minuten wachten werden er (alweer) vingerafdrukken en foto’s gemaakt. Ik vraag me af wat Amerika met al deze gegevens doet! Wordt alles bewaard in een enorme database?!. Na te hebben betaald (tsja, stond ik ook van te kijken) konden we verder rijden. M’n vlucht had een uur vertraging en ik was lichtelijk angstig toen ik naar buiten keek, één grote witte vlakte! Ze zullen vast wel ervaring hebben met opstijgen in besneeuwde gebieden en harde wind, maar toch! Gelukkig was de landingsbaan redelijk schoon. Wel een uurtje vertraging, maar dat was omdat het weer na dat uur helemaal opklaarde. Na een stop in Las Vegas was het om 9pm eindelijk zo ver; na twee jaar Greg weer ontmoeten! We hebben de tassen gedropt in z’n condo vlakbij Old Town en zijn met Matt naar het strand gereden en hebben daar gegeten. Ik was ervan overtuigd voedsel in het vliegtuig te krijgen (lange vlucht!), maar er werden alleen chips en koekjes uitgedeeld. Ondanks de enorme hoeveelheid chocola, nootjes en chips was ik uitgehongerd! Om 12uur kon ik zowat m’n ogen niet meer openhouden en zijn we terug gereden. Pas om 2am viel ik in slaap en om 4 uur was ik klaar wakker. Gelukkig was ik niet de enige met een jetlag, Greg was net 3 dagen terug uit Saudi en ook klaarwakker. Aangezien slapen toch niet meer lukte besloten we in de auto te stappen en Amerikaans te gaan ontbijten. Donuts scrambled eggs met spinazie en mushrooms. Daarna langs de kust gereden, super mooi uitzicht in Cabrillo en daarna zeehonden en pelikanen gespot in La Jolla. ’s Middags Mexicaans gelunched in Old Town en toen waren we zo moe naar huis zijn gereden en de middag hebben geslapen.’s Avonds door down town gereden en sushi gegeten.
Maandag 22 & dinsdag 23 december 2008
Eindelijk zo ver!!! Na een weekend pakken, shoppen en regelmatig het weer checken was het vandaag echt prachtig weer. Nog even de laatste dingen in orde maken, camera batterij ophalen en terug naar de winkel om thermo-shirt te regelen (die waren ze zaterdag vergeten in de tas te stoppen). De rit naar Buffalo duurde lang, ik weet nu wat blowsnow is! Alhoewel het super mooi weer was, was het zicht op sommige stukken dramatisch slecht. Harde wind en vooral als trucks ons inhaalden zag je geen hand voor ogen. Bij de grens aangekomen werd ik naar een wachtruimte gestuurd en na 45 minuten wachten werden er (alweer) vingerafdrukken en foto’s gemaakt. Ik vraag me af wat Amerika met al deze gegevens doet! Wordt alles bewaard in een enorme database?!. Na te hebben betaald (tsja, stond ik ook van te kijken) konden we verder rijden. M’n vlucht had een uur vertraging en ik was lichtelijk angstig toen ik naar buiten keek, één grote witte vlakte! Ze zullen vast wel ervaring hebben met opstijgen in besneeuwde gebieden en harde wind, maar toch! Gelukkig was de landingsbaan redelijk schoon. Wel een uurtje vertraging, maar dat was omdat het weer na dat uur helemaal opklaarde. Na een stop in Las Vegas was het om 9pm eindelijk zo ver; na twee jaar Greg weer ontmoeten! We hebben de tassen gedropt in z’n condo vlakbij Old Town en zijn met Matt naar het strand gereden en hebben daar gegeten. Ik was ervan overtuigd voedsel in het vliegtuig te krijgen (lange vlucht!), maar er werden alleen chips en koekjes uitgedeeld. Ondanks de enorme hoeveelheid chocola, nootjes en chips was ik uitgehongerd! Om 12uur kon ik zowat m’n ogen niet meer openhouden en zijn we terug gereden. Pas om 2am viel ik in slaap en om 4 uur was ik klaar wakker. Gelukkig was ik niet de enige met een jetlag, Greg was net 3 dagen terug uit Saudi en ook klaarwakker. Aangezien slapen toch niet meer lukte besloten we in de auto te stappen en Amerikaans te gaan ontbijten. Donuts scrambled eggs met spinazie en mushrooms. Daarna langs de kust gereden, super mooi uitzicht in Cabrillo en daarna zeehonden en pelikanen gespot in La Jolla. ’s Middags Mexicaans gelunched in Old Town en toen waren we zo moe naar huis zijn gereden en de middag hebben geslapen.’s Avonds door down town gereden en sushi gegeten.
San Diego
Woensdag 24 december 2008
Vandaag een uurtje later wakker! 5am; dat kwam goed uit want vandaag een lange tocht voor de boeg. Ontbeten in Santa Monica en over de beroemde boulevard gelopen, toen door naar Beverly Hills en Hollywood. ’s Middags door naar het huis van Greg z’n moeder in Glendora (buitenwijk van LA) waar we een Christmas eve lunch hadden en cadeautjes! Na de lunch weer terug de auto en nog een 5 uur durende rit naar Greg z’n vader en stiefmoeder. De laatste 1,5 uur reden we in de bergen, het was donker en ik vroeg me echt af waar we zouden belanden! Jammer dat het zo donker was en ik moest wachten tot morgen om het te kunnen zien! Echt in de middel of nowhere, het dichtstbijzijnde dorpje is Creston ‘in de buurt van’ San Luis Obispo. We werden warm ontvangen door de hele familie; Beth, Jim, Greg’s broer Chris, nichtje Samara en schoonzus Jolina. We waren redelijk moe en na een paar uurtjes kletsen en eten mochten wij in de kamper bivakkeren.
Vandaag een uurtje later wakker! 5am; dat kwam goed uit want vandaag een lange tocht voor de boeg. Ontbeten in Santa Monica en over de beroemde boulevard gelopen, toen door naar Beverly Hills en Hollywood. ’s Middags door naar het huis van Greg z’n moeder in Glendora (buitenwijk van LA) waar we een Christmas eve lunch hadden en cadeautjes! Na de lunch weer terug de auto en nog een 5 uur durende rit naar Greg z’n vader en stiefmoeder. De laatste 1,5 uur reden we in de bergen, het was donker en ik vroeg me echt af waar we zouden belanden! Jammer dat het zo donker was en ik moest wachten tot morgen om het te kunnen zien! Echt in de middel of nowhere, het dichtstbijzijnde dorpje is Creston ‘in de buurt van’ San Luis Obispo. We werden warm ontvangen door de hele familie; Beth, Jim, Greg’s broer Chris, nichtje Samara en schoonzus Jolina. We waren redelijk moe en na een paar uurtjes kletsen en eten mochten wij in de kamper bivakkeren.
Donderdag 25 december 2008
Kerst! En wat een surpise toen ik de gordijnen opende; een super uitzicht! Samara was al vroeg wakker en kon niet wachten de cadeautjes open te maken, ik geloof dat we bijna 3 uur bezig zijn geweest! Beth had een stocking voor me opgehangen en gelukkig vielen de Nederlandse cadeautjes in de smaak. Daarna de kerst brunch en gelukkig klaarde het in de middag op en hebben we een wandeltocht rond het huisgemaakt. Verder spelletjes gespeeld en ‘s avonds uitgebreid gedineerd en natuurlijk sterren kijken in de hot tub!
Creston omgeving
Vrijdag 26 december 2008
Na het ontbijt en het boeken&zoeken van een hotel en shuttle bus voor de terugreis (Buffalo) besloten we verder te gaan met onze auto tour. Ik wilde heel graag Highway 1 rijden, maar dat betekend we iets langer touren! Het was het absoluut waard (zie foto’s). Het was schitterend weer en onderweg zagen we elephant seals, bergen, zee, strand en ontzettend veel roofvolgens in de lucht. Na een uurtje of 4 rijden kwamen we aan in Santa Cruz waar Chris (broer van Greg) woont. We moesten even voor kerstman spelen en de cadeaus afleveren, het waren er zo veel dat Chris ze niet allemaal in z’n auto mee kreeg. Toen we aankwamen was het vlees al gebbqt en konden we na het eten direct weer verder rijden. Via de Golden Gate Bridge naar Marin County waar we zouden overnachten in het huis van John (beste vriend) z’n ouders. De county waar Greg is opgegroeid. Het huis was enorm! Wij kregen de benden verdieping, eigen slaapkamer, badkamer, woonkamer en fitness kamer.
Zaterdag 27 december 2008
Na alweer een enorm uitgebreid ontbijt (lees; gebraden worst, champignons, eieren en vooral veel bacon en bonbons) de Tennessee Vally Hike gedaan met John en Gabe. Gabe heeft in Utrecht gestudeerd en ik had hem twee jaar geleden al ontmoet. Na de hike doorgereden voor een uitzicht over de Golden Gate Bridge by daylight en daarna pizza eten in, als ik de boys moet geloven, het beste pizza restaurant van Marin County. ’s Avonds downtown San Fransisco doorgecrossed, veel te dure wijn gedronken in een café waar ik les kreeg in: leer de basisregels American Football en daarna door de steilste straat van SF gelopen (althans alleen naar beneden).
Na het ontbijt en het boeken&zoeken van een hotel en shuttle bus voor de terugreis (Buffalo) besloten we verder te gaan met onze auto tour. Ik wilde heel graag Highway 1 rijden, maar dat betekend we iets langer touren! Het was het absoluut waard (zie foto’s). Het was schitterend weer en onderweg zagen we elephant seals, bergen, zee, strand en ontzettend veel roofvolgens in de lucht. Na een uurtje of 4 rijden kwamen we aan in Santa Cruz waar Chris (broer van Greg) woont. We moesten even voor kerstman spelen en de cadeaus afleveren, het waren er zo veel dat Chris ze niet allemaal in z’n auto mee kreeg. Toen we aankwamen was het vlees al gebbqt en konden we na het eten direct weer verder rijden. Via de Golden Gate Bridge naar Marin County waar we zouden overnachten in het huis van John (beste vriend) z’n ouders. De county waar Greg is opgegroeid. Het huis was enorm! Wij kregen de benden verdieping, eigen slaapkamer, badkamer, woonkamer en fitness kamer.
Zaterdag 27 december 2008
Na alweer een enorm uitgebreid ontbijt (lees; gebraden worst, champignons, eieren en vooral veel bacon en bonbons) de Tennessee Vally Hike gedaan met John en Gabe. Gabe heeft in Utrecht gestudeerd en ik had hem twee jaar geleden al ontmoet. Na de hike doorgereden voor een uitzicht over de Golden Gate Bridge by daylight en daarna pizza eten in, als ik de boys moet geloven, het beste pizza restaurant van Marin County. ’s Avonds downtown San Fransisco doorgecrossed, veel te dure wijn gedronken in een café waar ik les kreeg in: leer de basisregels American Football en daarna door de steilste straat van SF gelopen (althans alleen naar beneden).
Golden Gate Bridge
Zondag 28 december 2008
John en Greg begonnen de dag met hardlopen, ik ging mee voor een rustige wandeling en vooral genieten van het uitzicht op Sleepy Hollow! Na onze ochtend exercise weer terug naar het huis van Bob en Marijane waar Bob weer een enorme brunch voor ons het gemaakt. Ook moesten de persimmons uit de tuin geproefd worden! Ik had deze vrucht nog nooit gegeten maar hij is erg lekker! ’s Middags de auto weer in voor de laatste bestemming; Lake Tahoe! De komende drie dagen verblijven we in Stateline, zuid Lake Tahoe aan de Nevada kant. Een grote cabin; drie badkamers, hot tub en ruimte voor 9 mensen! In de loop van de avond druppelde iedereen binnen, een internationaal gezelschap! Een Italiaanse Aussie, een Australische Engelsman, Canadezen, Amerikanen en een half Nederlandse/Amerikaanse Zwitserse.
Maandag 29 december 2008
Skiën! Schitterend weer harde wind en drie uur wachten voor we eindelijk aan onze afdaling konden beginnen, maar wat een uitzicht! En bij thuiskomst een hot tub en pasta.
John en Greg begonnen de dag met hardlopen, ik ging mee voor een rustige wandeling en vooral genieten van het uitzicht op Sleepy Hollow! Na onze ochtend exercise weer terug naar het huis van Bob en Marijane waar Bob weer een enorme brunch voor ons het gemaakt. Ook moesten de persimmons uit de tuin geproefd worden! Ik had deze vrucht nog nooit gegeten maar hij is erg lekker! ’s Middags de auto weer in voor de laatste bestemming; Lake Tahoe! De komende drie dagen verblijven we in Stateline, zuid Lake Tahoe aan de Nevada kant. Een grote cabin; drie badkamers, hot tub en ruimte voor 9 mensen! In de loop van de avond druppelde iedereen binnen, een internationaal gezelschap! Een Italiaanse Aussie, een Australische Engelsman, Canadezen, Amerikanen en een half Nederlandse/Amerikaanse Zwitserse.
Maandag 29 december 2008
Skiën! Schitterend weer harde wind en drie uur wachten voor we eindelijk aan onze afdaling konden beginnen, maar wat een uitzicht! En bij thuiskomst een hot tub en pasta.
Dinsdag 30 december 2008
Greg, Mitch en ik zijn naar Emerald Bay gereden, we wilden een korte hike naar een klein Noors kerkje maken, maar zonder sneeuwschoenen of cross country ski’s was dat onmogelijk. In de bay lag een mini eilandje en hierop heeft jarenlang een kluizenaar gewoond. Hij bouwde een kleine mausoleum voor zichzelf maar helaas is deze tot op de dag van vandaag leeg. De man sloeg overboord op één van z’n roeiboot tochtjes over Lake Tahoe en zo’n lichaam is nooit gevonden. Na een foto shoot besloten we een andere hike te doen door een stukje bos naar Lake Tahoe, ik kan niet beschrijven hoe mooi het was! Ik denk dat de foto’s genoeg zeggen. Onderweg kwamen we een man tegen met een enorme camera, hij was al een paar dagen Bald Eagles aan het spotten en op het moment dat wij hem tegenkwamen raar maar waar zat er een in de boom recht voor ons! De nationale vogel en symbool van de USA. 's Middags sleeën en ’s avonds zijn we met de hele groep uiteten geweest.
Zie rechts op het eilands het piepkleine kleine mausoleumpje
Lake Tahoe
Woensdag 31 december 2008
Vandaag weer een skidagje. In plaats van skiën in Heavenly besloten we nu naar het skigebied Kirkwood in te gaan in Eldorado National Forest, wat ligt op een uurtje rijden van Stateline. De weg ernaar toe was al geweldig, maar het skigebied was helemaal super! Om 3pm werd ik op de piste gebeld door het thuisfront: GELUKKIG NIEUWJAAR! Vreemde beleving is dat! Voor de laatste afdaling besloten we de express lift te nemen, dit was m’n steilste black diamant afdaling ever! De weg terug duurde lang ten zuiden van Lake Tahoe was het file, en we werden gebeld door de achterblijvers in de cabin met de mededeling dat ze the starter voor het diner vanavond vergeten waren. Na een lange rij terug in de auto werden we weer gebeld, nog meer vergeten (en dit herhaalde zich nog een keer). Maar het diner met dank aan James was voortreffelijk! Ik kon na een half glas wijn m’n ogen niet meer openhouden en ik schijn in slaap te zijn gevallen.. en werd om 11pm wakker gemaakt: het is bijna niewjaar! Warm aankleden en de straat op! Kelly besloot ons met de auto af te droppen en we zaten met z’n tienen in een 5-persoons auto, uiteindelijk hebben we nog een stuk gelopen wat in de verte stonden een hoop politie auto’s. De main street was overoverover vol! Om middernacht het casino in gegaan, maar alleen Daniel won 16 dollar.
Donderdag 1 januari 2009
Terwijl bijna iedereen nog sliep reden Greg en ik om 10am weg om aan onze lange terugreis te beginnen. We wilden per se Highway 395 nemen, de senic route tussen Yosemite National park and Death Valley door, alleen duurde het ruim 40 minuten hem te vinden! Tom Tom gaf gister aan dat de trip zonder plaspauzes 11 uur zou duren, dus dat beloofde wat. Maar al snel wonnen we tijd (geen idee hoe). Het uitzicht was adembenemend. Hoogtepunt Mono Lake. Ik geloof dat ik 3 uur lang continue met m’n hoofd uit het raam heb gehangen, foto’s en filmpjes makend. Uiteindelijk hebben we met pauzes er 10 uur over gedaan, super snel! ’s Avonds dvd gehaald, maar om 2am kwamen we erachter dat we ver voor het einde van de film in slaap waren gevallen.
Vrijdag 2 januari 2009
Laatste ochtend.. we hebben wat door downtown San Diego gelopen en nog even snel naar Old Town gereden, maar helaas konden we geen parkeerplek vinden dus werd dit nogal een Japanse tour. Toen afscheid.. en inchecken. M’n vlucht had ruim een uur vertraging en vlak voordat we zouden landen in Las Vegas steeg het vliegtuig weer op. Te sterke wind en we vlogen verder voor minimaal 15 minuten, toen keerde het vliegtuig weer om te landen. Echter was het inmiddels al half 6 en m’n connection flight zou om 5 uur vertrekken. De man naast mij, een piloot checkte z’n mobiel en zei dat deze flight in time was, dus helaas pech voor mij! Er zou die avond geen vlucht meer gaan naar Buffalo. Bij het uitstappen hoorde ik dat het vliegtuig er nog zou staan! Gate B16. Rennen! Er leek geen eind aan de gangen te komen, en ineens wees het bord met gate B weer de andere kant op. Gelukkig kwam ik na 10 minuten rennen een renden jongen tegen die op weg was naar hetzelfde vliegtuig en we waren op tijd! Direct boarden en vliegen maar! Half 3 ’s nachts in het hotel in Buffalo aangekomen en vanochtend met de shuttle bus terug naar Hamilton.
Vegas
Abonneren op:
Posts (Atom)
